Laatste stap in Iran

Het land van woestijnen, kamelen, mogelijk gevaar op elke hoek, boerkas en moskeeën. Althans het beeld dat ik 4 maanden geleden nog had van Iran. Al zegt dat beeld wat ik had meer over mij dan de werkelijkheid ben ik achter gekomen. Naast al het natuur, oneindige woestijnen, verkeers chaos in de steden, modder dorpjes, verre geschiedenis en moskeeën is de gastvrijheid verreweg het bijzonderste voor mij. Het is geen uitzondering wanneer je op straat loopt dat je 'welcome' hoort van een passerend persoon op de stoep of uit een winkeltje. Bij bezienswaardigheden jezelf een bezienswaardigheid blijkt te zijn en als je even stil staat er gevraagd word of je met hen op de foto wil of simpel weg er even gevraagd word waar je vandaan komt en met een 'welcome in Iran' en een hand gegeven weer verder word gelopen. Al word er vaak geen tot matig Engels gesproken word er werkelijk alles uit de kast getrokken als je om hulp vraagt. Of er word gebeld met iemand die de tolk kan uithangen of een seintje gegeven naar de overkant van de straat naar iemand die wel wat Engels kan praten. En sta je maar weer zo tussen een aantal iranezen die met elkaar de beste oplossing voor je in kaart proberen te brengen. Dit alles wijst erop dat ze toeristen erg verwelkomen en de vraag hoe jezelf Iran ervaart is vaak erg belangrijk voor hen. Want bij de wat inhoudelijkere gesprekken blijkt dat ze zelf erg bewust zijn van hun slechte naam in Europa waar ze de media de schuld van geven en dat willen ze graag veranderen.

Inmiddels zit de maand iran er alweer op en bevind ik me op het schip dat richting dubai vaart en heb ik weinig tijd gemaakt voor me blog en word dit verhaal helaas meer een opsomming dan gedetaileerde gebeurtenissen. Wel heb ik de 30 dagen overleefd en een fantastische ervaring opgedaan. Al klinkt dit 'overleefd' wat te spannend want kan ik zeggen dat ik mij nog nooit zo veilig heb gevoeld in een land als tevoren. De eerste stad waar we terecht kwamen en 1 nacht zijn verbleven is Tabriz en vanuit hier verder gereisd naar Qazvin. Althans dat was de bedoeling maar niet door hebbende dat de stop langs de snelweg de halte qazvin al was en blijven zitten tot Teheran. Hier was ik tijdens noruz, het nieuwjaar van Iran. Daarna is het 2 weken vakantie voor de meesten in Iran en dat zijn ook de enige weken in Teheran dat je zonder gevaar de weg kan oversteken aangezien Teheran leeg loopt en vele naar familie toe gaan om daar het noruz te vieren. Ik had nog niet echt een duidelijk idee wat ik kon verwachten voor de jaarsovergang maar er was geen groot feest op straat met vuurwerk. Dit nieuwjaar kan je beter vergelijken met kerst. De familie komt bij elkaar en er word lekker gegeten. Gelukkig vonden we een event via couchsurfing waar we het nieuwe jaar in konden luiden samen met 15 andere waarvan 3 Fransen, 1 uit azerbadjan en de rest uit Iran zelf. Na een kijkje genomen te hebben bij de amerikaanse ambassade dat vol geklad was met amerika haat kwamen we aan bij de locatie waar we het noruz waarbij iedereen na wat lekkers mee nam. Na het eten en elkaar leren kennen kwamen we bij elkaar en werden er gedichten voorgelezen in Farsi. Maar niet veel daarna werd er een boek bij gepakt waar gedichten in 35 verschillende talen stonden en mocht ook ik een gedicht in het Nederlands voordragen. Daarna kwam er een groot iraans tamboerijn, waarvan ik de naam van kwijt ben, tevoorschijn en werden er perzische liederen gezongen waar we mochten proberen mee te doen.

Na een paar dagen Teheran zijn we door gegaan naar Kashan, na een wat kleinere stad. Bij het nieuwe hostel aangekomen dat nog maar 3 maanden bestond zaten we daar samen met een argentijnse man van 79 jaar. Na een korte kennismaking en samen met hem de stad in zijn gegaan bleek al snel dat deze man fitter was dan mij en de snelle looppas van ons erg op prijs stelde en de ene grap na de ander maakte. Verder in nog naar abyaneh gegaan, traditionale huizen bezocht en de zonsopgang op de zoutvlaktes kunnen meemaken. Al was het helaas wat bewolkt en werd het praktisch alleen langzaam lichter en kropen we daarna met onze slaperige hoofden de taxi in om de reis voort te zetten naar de dessert. Gaande weg nog een man gered die met de auto vast was komen te zitten in het zand en de taxi chauffeur offroad gegaan naar wilde kamelen om er vervolgens mee te sparren met de radio athenne van de auto. Hele bijzondere man. Na in de woestijn aan te zijn gekomen was het aan het regenen, dit gaf niet echt een woestijn gevoel mee wat ik altijd op films zag maar vond het wel lekker zo. Later nog een ondergrondse stad betreden en heerlijke koffie gedronken die daar gemaakt was na 5 uur koken en mix van rozenwater en nog wat.

De volgende stad was Esfahan. Hele mooie stad en de Si o se pol bridge ook erg mooi waarbij de rivier op dat moment droog lag. Een plein waar je je prima een paar dagen kan vermaken met rondjes maken waarbij elk rondje weer anders is. Mensen spreken je aan en voordat je het beseft krijg je een verhaal hoe het er vroeger aantoe ging op dit plein. Het bijzondere is dat dit plein omringd is met een 2 verdiepingen hoge bazaar maar de gebouwen daarachter niet hoger gebouwd mogen worden om de horizon helemaal schoon te houden. Het hierdoor het gevoel gaf dat de achtergrond ontbrak als je om je heen kijkt en heel rustgevend.

Na deze eerste 10 dagen Iran bleek dat voor mij de snelheid van steden hoppen nog te hoog lag en meer rust bedacht had na de speedrun naar Iran dus hebben we bedacht dat we tijdelijk ons eigen weg zouden gaan en elkaar later in Iran weer ergens zouden treffen.

Ik ben vervolgens door gegaan naar Shiraz en Stefan richting Yazd. In Shiraz rustig aan gedaan waarbij een moskee met de ochtend zon het licht heel mooi naar binnen scheen. Later nog Persepolis bezocht en tombes en een dag met een deense meid en franse gast gespendeerd in het gras voor de tombe van Hafez en non-stop grapjes gemaakt en gelachen.

Vanuit hier had ik een couchsurfer gevonden in Kerman en heb een nachtbus hier naartoe gepakt. Daar aangekomen bleek ik niet de enige te zijn die daar verbleef want samen met een jongen uit latvia en franse mocht ik snachts het perzisch tapijt delen. Gedurende de dag naar lunut woestijn geweest waar de warmste temperatuur gemeten is van 70 graden. Gelukkig was het cooler toen wij er waren en met de zonsondergang erg mooi om te zien en in de avond de quats, kamelen, paarden, autos en leipos hun rondje reden en waarbij de sterrenhemel ellke keer helderder werd nadat het woestijn stof weer even was gesetteld. Bij thuiskomst met vrienden van Reza uiteten geweest en daarna bij zijn neef thuis een drankje met de waterpijp gehad waarbij de levende goudvis in een kom in de koelkast de normaalste zaak van de wereld bleek te zijn. De dag hierna op het iraanse instrument de santor Gespeeld waar ik geen zinnige melodie uit kon halen en einde dag onverwachts te horen gekregen dat hij helaas naar zijn familie wou gaan vanwege nature-day. Deze dag is de afsluiter van de 2 weken vakantie na noruz en is het gebruikelijk om met familie de natuur te bezoeken. Hij nodigde mij uit om mee te gaan maar aangezien dit weer ver terug was richting shiraz besloot ik in Kerman te blijven waar ik de volgende dag mijn reis wou vervolgen en een guesthouse kunnen vinden waar ik in een te groot uitgevallen kledingkast waar een bed in paste mijn nacht kon doorbrengen. De volgende dag ivm nature day ik mij in een spookstad bevond met werkelijk niemand op straat op enkele verdwaalde mensen na, waar ik zelf ook toebehoorde, maar na veel lopen in deze taxi-loze stad een park kunnen vinden en daar de dag gechild met de vele families om me heen en spelende kinderen.

De volgende dag ben ik richting dashtaghak gegaan. Dit is een klein plaatsje wat niet eens beschreven staat op google maps. Het staat wel in het farsi geschreven en ligt iets boven de plaats Zarand. Hier heb ik nog kleinere dorpjes bezocht met de motor en werd ik gehost bij Amir waarbij het eten werkelijk heerlijk was en de ongerepte natuur mogen ervaren. Dit plaatsje is nog niet toeristisch al verwacht ik dat daar snel verandering in gaat komen. Grote ravijnen en oneindige woestijnen waar je met de motor doorheen kan crossen. Daar een vuurtje gemaakt en de zons ondergang gezien en in de avond schemer weer onze weg terug gevonden naar het huis waar het diner op ons aan het wachten was.

Hierna door naar Yazd gegaan. Het stadje hoe ik elke stad in Iran had verwacht hoe het eruit zou zien. De old town welteverstaan waarbij je tussen de mud-houses loopt met hier en daar een palmboompje met een hoog aladin-gehalte. Waarbij de plaatselijke bakker je naar binnen trekt om te laten zien hoe hij zijn brood bakt en en vol trots mij het process laat zien hoe hij de platte ronde broden aan de zijkant van de mud-ovens plakt. Bij aankomst in het hostel een typische perzische binnen plaats waar 2 schildpadden hun rondje liepen en op het dak waar de breakfast plaatsvond met uitzicht over de oldtown van Yazd.

Hierna weer verder, of eigenlijk terug kan ik beter zeggen aangezien ik hier al eerder was geweest, naar Esfahan. Op deze plek had ik weer met Stefan afgesproken en we onze reis weer samen zouden vervolgen. Bij aankomst weer gemeet te hebben onze verhalen weer gedeeld hebben we weer de brug si o se bezocht die we al eerder hadden gezien maar nu was de rivier niet meer droog. Sinds een klein weekje was de dam open gezet en stroomde er weer water door heen in overvloed. Mensen zongen onder de brug over de stromende rivier en waren erg blij. Later die avond weer mogen eten bij mohammed waar we de vorige keer ook heerlijk hadden gegeten met zijn hele gezin.

De volgende dag de bus richting bandar abbas gepakt om vervolgens de boot te pakken naar het eiland Qeshm. Waar ik op de ferry ernaartoe met een man in gesprek kwam die taxi chauffeur was en ons naar bijna de andere kant wou brengen waar ons guesthouse bevond. De temperatuur was helaas op dit eiland tegen de 40 graden waar de airco in de auto bijna een vereiste werd. Na een stuk gereden te hebben kwamen aan bij een mooie plek waar we onze nacht konden doorbrengen. Er zaten wat mensen vanuit Teheran die vanwege hun werk niet tijdens noruz vakantie konden hebben maar daarna gingen. Daarna werden we uitgenodigd te waveboarden dooe de mangrove. Zelf helaas niet gewaveboard wegens een blessure maar daarna wel door de blubber mogen rollen en gezwommen. Die avond met onze teheraanse vrienden kebab gegeten en wederom een erg leuke avond gehad.

De volgende dag hadden we een couchsurf adres gevonden ergens anders op Qesm. Bij aankomst een jongen die architect. Hij heeft ons een en ande laten zien en de volgende dag een bruiloft mogen bijwonen waar hijzelf niet persee naartie wou en naar een voetbal wedstrijd ging. Waardoor ik met zijn vriendelijke niet engels sprekende vader naar de bruiloft ging. Erg leuk en interessant om dat mee te mogen maken. Na het naar voren getrokken te zijn door de menigte omdat ze blijkbaar een foto wouden van mij en de bruidegom en je opeens erg ongemakkelijk met 20 cameras voor je je mooiste lach tevoorschijn moet halen. Het werd gezelliger en er werd muziek gemaakt door zingen, trommels en gedanst. Als afsluiter werd van een hoger gelegen plek geld in de menigte gegooid en griste iedereen om zich heen. Mensen vielen en doken op briefjes. Ik vond dit al te mooi om aan te zien en besloot als toerist me er maar niet in te mengen. Daarna weer terug waarnaar we met zijn oom en 2 neven een hike gingen dien en in het wild kamperen. Na een klim en onze slaap locatie gevonden de tenten oogezet en hout gezocht voor de bbq. Grote verhalen van de oom mogen aanhoren wat hij allemaal had meegemaakt. Helaas was dit in het farsi en was de vertaling van een lang verhaal in drie zinnen naar ons waarbij ik inzag de manier waarop het verteld was duidelijk het belangrijker was dan de inhoud. Na een harde nacht op een tent zeiltje op zand en kleine steentjes wakker geworden en de luchtbuks geladen om op ballonetjes te schieten. Hierna zijn we weer terug gegaan om de ferry terug naar het eiland hormuz te gaan.

Hormuz een eiland met een fantasie landschap. Een landschap met gesteente in alle vormen en kleuren. Bij aan komst met ieder van ons ons op ee taxi-motor met de backpack achterop naar het hostel zijn aamgekomen bleken we de enige te zijn in het hotel. Dit was tevens ook de enigate hotel op het hele eiland. De beheerlijk was erg vriendelijk en heefy ons die avond met ieder een mountainbike zonder versnellingen wat mooie plekken laten zien. De volgende dag was hij zelfs in de gelegenheid ons met zijn auto een rondje om het eiland te maken en alles te laten zien wat er bijzonder aan was en dat was heel wat. Vanwege de hitte hebben we smiddags in onze kamer met de airco onze tijd doorgebracht.

Na deze Hormuz ervaring hebben we de boot gepakt terug naar bandar om vanuit daar op de ferry richting de verenigde emiraten te springen want helaas was het visum alweer bijna verlopen en zit het iraanse avontuur er helaas alweer op. Wat een fantastische ervaring en mooi en makkelijk land om door heen te reizen dat zoveel te bieden heeft! :)