Hectisch India

Na verschillende uiteenlopende verhalen eerder te hebben aangehoord tijdens deze reis over India was ik me op het ergste voorbereid. Ervaringen van hoe geweldig India is tot hoe smerig en niet bereisbaar kon ik dit nu zelf gaan ondervinden...

Daar sta ik dan, slaapdronken op het vliegveld kijkend naar mijn tas. Na bijna geen oog dicht te hebben gedaan tijdens de vliegreis omdat elk half uurtje een steward mij eten of drinken aanbood en hij blijkbaar pas ophield met vragen wanneer ik met open ogen nee zei ipv met dichte ogen te negeren. Na deze nacht vroeg in de ochtend aan te zijn gekomen in Mumbai en me backpack uit me flybag heb geritst een heerlijke geur mij tegemoet kwam. Na een zuchtend momentje toch op onderzoek uit en me druipende toilettas tevoorschijn gehaald. Jup, deze rook nog vele male lekkerder. Kak! Of gelukkig in dit geval de shampoo. Na deze ontruimt te hebben na de vele bubbeltjes kon het echte feest pas echt beginnen. Mumbai in! Na de eerste roepies in me hand te hebben gevoeld een prepaid taxi gefixt van de luchthaven zelf, dat scheelde dan weer. Na plaats genomen te hebben de weg door Mumbai naar ons hostel gereden. De eerste indruk, een drukke links rijdende massa riksja's met autos ertussen waar de lijnen op het wegdek duidelijk alleen voor decoratie waren geplaatst en de zebra paden ook aan de overstekende mensen te merken. Met grote gebieden dat als prullenbak functioneerde en het constante getoeter waarvan de meeste plaatsvonden door een gewoonte dan het nut ervan. Mensen met kleding in vele felle kleuren en dragen van goederen boven op hun hoofd. Na een hectische eerste indruk ons hostel gevonden in een kronkelend straatje met hier en daar een koetje ben ik uitgeteld gecrashed op bed. Ok, ik moest duidelijk nog even omschakelen na het schone, rustige georganiseerde Oman.

Na wat nodige verwerking na deze eerste indruk ontwaakte ik van een wel een heel vertrouwde stem. Dimi!! Een oud huisgenoot die heeft kunnen regelen collegas te bezoeken in India en er een weekje Goa aan toe te voegen. Aangezien ons plan wat versneld was en we elkaar nu al konden meeten in Mumbai zelf ipv Goa. Na een heerlijk eerste pittige Indische lunch door naar de meeting point waar deze mumbaise collega genaamd Arjen, ons de stad wilt introduceren. In de over volle trein gestapt zonder deuren waar met aankomst de mensen eral uitsprongen voor de trein tot stil stand was gekomen en verschillende er al in. Uiteindelijk veel gezien en heerlijke straat eettentjes gebruikt om onszelf te vullen waarbij de overskilled werkers van uien-snijders tot shake makers hun werk in de perfectie beheersten.

Alles bij elkaar een paar dagen mumbai kunnen ervaren en dat was voorlopig meer dan genoeg en onze bus gevonden die ons naar Pune gaat brengen.

In Pune 1 dag gebleven en ons in de avond kunnen uitsloven tussen de indiers in de fitness club. Maar na een foto van ons te laten maken met de eigenaar toch met enige moeite onbetaald het pand mogen verlaten wat ons eerder was toegezegd. Hier een dag gechild op een prima flexplek en de avond de eerste sleeper-bus gepakt richting Goa.

Gelukkig werden we geholpen door de collega van Dimi en wist hij precies waar de bus zou stoppen. Na, voor mij gevoel, op een random plekje langs een drukke straat te staan wachten had gelukkig deze collega het telefoon nummer van de buschaufeur bij de boeking gekregen en al snel bleek waarom hij deze nodig had. Want nadat hij had gebeld om te vragen waar de chauffeur bleef bleek dat de aankomst plek anders was dan gedacht. Snel overgestoken door het drukke verkeer, in hoeverre dat snel kan, en Dimi achterop de Royal Enfield en ik en Stefan met de Riksja met de tassen richting de andere plek. Bij aankomst bleek dat we aan de verkeerde kant stonden met een veel te drukke weg tussen ons in waar zelfs de locals het uit hun hoofd hielden om over te steken. Na een paar gefaalde pogingen van riksja's toe te wenken heeft uiteindelijk een local ons met de auto met een ommetje naar de overkant gebracht. Na het laatste stukje te rennen eindelijk de bus weten te bereiken om een veel te ontspannen buschaufeur te zien zitten. Hij keek alsof hij nog wel een uurtje langer had kunnen wachten. Deze bus dat alleen bestond uit ligplekken van 2 etages hoog ben ik in een single bovenste kabine gekropen aangezien er al een slaperige Indiër op mijn plek lag. In eerste opzicht zag het er ok-isch uit maar al snel bleek dat een illusie. Met een niet sluitend raam naast mij waarbij het drukke verkeer een meter naast mij toeterend voorbij kwam scheuren, de uitlaatgassen naar binnen waaide en het snachts behoorlijk koud was, heb ik bijna geen oog dicht gedaan. De enige 2 uurtjes die ik wel heerlijk heb geslapen was toen de klapband werd gewisseld en we stil stonden. Heerlijk, maar geen meter verder gekomen natuurlijk. Wel toen de bus stuiterend zijn weg vervolgde na vele uurtjes de zonsopgang met een fantastisch groen indisch berg landschap​ om me heen aan de rand van een afgrond waar de tegenliggers de bus op armafstand passeerde kunnen zien. Kleine dorpjes en hutten gemaakt van palm bladeren. Waar het indische leven zich langzaam ontwaakte was ik inmiddels over me slaap heen.

Bij aankomst was het meteen weer verdere chaos. De taxi chauffeurs trokken ons nog net niet uit onze kabinnes en iedereen wou ons maar al te graag voor een veel te hoog bedrag wegbrengen. Aan gebrek aan alternatieven hebben we de uitverkorende gevonden die ons mocht naaien en reden we naar ons €1,- hostel wat prima te vertoefen was. Wat direct opviel was de hippie vibe. Wellicht omdat het off-season en dus erg rustig was, waren er alleen nog de doorgewinterde hippies op motors te vinden in Goa. Stranden waren rustig en vond dat niet zo heel erg na de afgelopen hectiek. Hier in Goa hebben we een weekje doorgebracht en wat leuke feesten meegepakt. Scooter gehuurd en ons aan het relatief rustige verkeer gewaagd om wat meer van Goa te zien. Helaas was dit ook weer het moment van afscheid en ging Dimi door naar zijn volgende bestemming en hebben we de laatste dagen in een hotel met zwembad onze laatste dagen Goa uitgebadderd.

Toen we de trein tickets wouden boeken naar Hampi bleken deze al op te zijn. De travel-bureau vertelde dat we het bij het station zelf nog konden proberen omdat ze extra tickets achterhouden voor toeristen. Helaas waren deze er ook al doorheen en konden we er voor kiezen om sochtends een uur voor vertek nog trein tickets aan de bali te regelen, maar na wat navraag bleken dat 3e klas hutje-mutje sta-plaatsen te zijn en bleef de sleeper bus over als enig alternatief waarbij de vorige ervaring zacht uitgedrukt niet optimaal was. Na het boeken van toch een bus ticket en voorbereid op een slapeloze nacht was deze vele male beter. Ramen konden dicht en een goede nacht kunnen maken. Wel even moeten stoppen vanwege wat loshangende onderdelen onder de bus wat over het wegdek werd meeschraapt maar dat hoort er blijkbaar gewoon bij.

Bij aankomst in Hampi kwamen we meteen in een andere vibe. Oude tempels en een spiritueel landschap waarbij het leek dat ze zelf de bergen hebben gemaakt met het opstapelen van rotsen. Hier een bijzondere paar dagen kunnen verblijven in een guesthouse waarbij de moeder van de guesthouse eigenaar een heerlijke aanstekelijke lach had waarbij je vanzelf mee ging lachen.

Helaas waren de temperaturen rond de 40 wat te hoog maar hebben we met het coole briesje rijdend op een scooter verschillende interesante plekken bezocht waarvan eentje in de avond de monkey-temple was. De naam zegt het al en deze tempel gelegen aan een 425 treden trap was het uitzicht fantastisch. Ook verschillende slangen op de weg naar boven gezien die we voorrang hebben gegeven en tussen de aapjes de bewolkte zonsondergang gezien en daarna onze weg terug naar het guesthouse gevonden. Na de laatste nacht in dit guesthouse een zelf gebrouwen drankje kreeg aangeboden waarvan je heerlijk kon slapen pakte dit helaas voor mij anders uit.

Na deze fantastische reis tot dusver verder naar Hospet waar het het einde gaat betekenen van het Stefan-Mick travel duo. Stefan wilt naar het noorden van India naar New Dehli en ik verder naar Bangalore waar ik een vriend wil bezoeken die ik heb leren kennen helemaal aan het begin van mijn reis in Praag. Stefan vertrekt een dagje eerder weer terug met de bus naar Goa waar de vliegtickets vele male goedkoper waren en ik die dag daarop me eerste slaap-trein naar Bangalore waar ik via een handige dude toch nog een ticket voor heb kunnen bemachtigen.

Bij aankomst bij het treinstation met op de harde grond bezaaid met slapende mensen. Een drukte van mensen met mensen die hun bagage op het hoofd werd verplaatst naarvde opstap plek. De trein, die een uurtje later aankwam op het perron dan watvop de ticket stond uiteindelijk in een coupe terecht gekomen met 5 andere indiers. Waarvan een vader en moeder die hun zoon ging opzoeken en een jongen met het syndroom van down die de tijd van zijn leven had. Na een goeie nacht later eindelijk aangekomen in Bangalore en de menigte zich had opgehoopt voor een te smalle doorgang wat ons naar de exit zou leiden. Ik voelde me bijna schuldig dat ik me bagage op me rug droeg en zo 2 plekken in beslag nam terwijl de meerderheid efficiënt de bagage op het hoofd droeg. Deze menigte waar ik in terecht was gekomen duwend en passerend de menigte van de andere kant die juist de trein in wouden werd het sommige wat te heet onder de voeten en duwde zich door onze massa heen en konden nipt in de al rijdende trein springen.

Ik had me voorbereid op een mumbai vibe aangezien bangalore de 3 na grootste stad is van India maar viel dit erg mee. Wellicht omdat ik de hectiek van mumbai al een beetje gewend was. Bij aankomst in het hostel in het centrum van Bangalore waar het heerlijk stil was en hele leuke plek te verblijven. Eerst even een powernap op een bank naast een spaanse meid die bijna geen engels kon. Leuk, kon ik me spaans nog een beetje gebruiken. Later die dag nog een sim kaart geregeld aangezien de eerder gekochte simkaart die ik in Pune had gekocht nooit geactiveerd was en volgens winkeltjes in Goa ik daarvoor echt weer terug moest naar de desbetreffende winkel in Pune was dat helaas geen optie. Na nog 3x daarna de vodafone shop bezocht te hebben werkte het dan eindelijk.

Verder met Sugosh, de jongen uit Praag, heerlijk gegeten en in de avonden het uitgaansleven samen met wat hostel-vrienden meegemaakt. Een horse race bijgewoond waar ik helaas me 10 roepies had verloren aan nummer 3 maar door een groep indiers naar de voorste rij werd uitgenodigd waar ze me alles uitlegde hoe het werkte. Erg gezellig en leuk om de juigende schreeuwende mensen om me heen uit hun dak te zien gaan.

Verder nog naar een 2 uur durende boedisten meeting geweest waar ik ineens tussen 40 indiers als enige westerse me verhaal moest houden wat mij daar bracht. Daarna werden er omstebeurt ervaringen voorgedragen en stukjes opgevoerd en gezongen. Erg bijzondere bedoeling.

Al komt de 17e van mei steeds dichterbij. Deze dag ga ik beginnen aan de vipassana. Een 10 daagse stilte waarbij je niks mag schrijven, geen oog contact, muziek, telefoon en de dag groote deels uit meditatie bestaat. In hoeverre ik het begrijp een half uur per dag deze regels wegvallen zodat ze mij kunnen leren wat er beter kan aan de hand van mijn ervaringen. Ja, dit worden 10 erge lange dagen. Dit alles gaat gebeuren in het plaatsje Tiruvannamalai. Dit aankomende hield helaas in dat het alcohol vrij stappen was in Bangalore maar ondanks te vette avonden heb gehad. Van foute tot techno rooftop parties heb ik me mentaal kunnen voorbereiden voor de vipassana.

Na een gezamelijke indische dosa te hebben gegeten heb ik nog nipt op tijd mijn bus kunnen vinden waar ik de mensen hun bagage op het hoofd al klimmend op de bus plaats zag geven. Mijn backpack paste gelukkig in het boven ruim in deze overvolle bus. Met de bijzondere muziek keuze waarbij keihard dubstep werd gedraaid en ik het enigzins als een soort mislukte party bus ervaarde waarbij de gemiddelde leeftijd van 40 niemand een fuck gaf om de herrie en ik als enige westerse met een grijns ertussen was gaan zitten. Na het even stil staan midden op de weg na een spiegel botsing verliep de reis verder voorspoedig en kwam ik in een klein dorpje terecht in een guesthouse waar ik me laatste nacht voor me vipassana kan doorbrengen.

Nu bezig met me laatste mentale voorbereidingen voor de vipassana. Dat houd in muziek luisteren nu het nog kan en laatste inkopen doen. Heel erg benieuwd hoe deze 10 dagen gaan worden en al stond dit al wat langer op mijn lijstje heeft de ervaring van een jongen uit Goa me over de streep getrokken die het zelf ook heeft gedaan.

Tot zover me reis door India met pieken en dalen weet ik nog niet of ik het heel erg tof of heel erg kut vind in dit land. Een ding is zeker en dat is dat geen een dag saai is en alles verloopt anders dan verwacht. Momenten dat zelfs op de meest hectische plekken van verkeer je toch ook daar een koe in een berg plastic opzoek ziet naar iets eetbaars of een stukje straat moet pakken omdat er een koe al kauwend je schaapachtig loopt aan te kijken en de hele stoep blokkeerd. Erg bijzonder en het maakt mij vaak aan het lachen en dan te bedenken dat die koeien er waarschijnlijk geen reet van begrijpen waarom ze totaal worden genegeerd en bij een poging om aandacht te krijgen bij een oversteek van de straat er simpel weg omheen word gereden. Verderop een verkeersleider die fluitend op zijn fluitje nog enig verschil probeert te maken in de chaos en een groep werkers hebben besloten de stoep kapot te hakken voor wellicht een verstopping te verhelpen. De stroom uitval dat meerdere malen per dag plaats vind en de gordelloze riksjas die zich met hoge snelheid door het verkeer wurmen. Of in een park in Hospet waar ik een rustig plekje had gevonden om wat te lezen er vervolgens een groep kinderen mij bloemen en iets van druiven gaven. Waarbij ze zelf ook niet wisten wat het was maar er wel van aten. Waarna ik na het wassen van enkele druifjes de rest niet heb gegeten om mijn darmen te pleasen. De mensen erg aardig en behulpzaam zijn en met het contstante gewiebel met hun hoofd tijdens het zelf praten en luisteren. Oftewel zoveel inputs dat ik wellicht me 10 dagen stilte wel goed kan gebruiken :)