Eerste stap in Iran

Aangekomen in Iran! Wauw wat een voldoening en wat een fantastische reis tot dusver. Eindelijk wellicht ook kans om wat gas terug te nemen want gaat me wel wat snel, althans de deadline om rond 16 maart Iran binnen te komen om er een maand te kunnen doorbrengen hadden we gehaald en de volgende deadline van 16 april Iran weer uit te moeten zijn is nu de nieuwe focus. Maar daar hebben we genoeg tijd voor.

Na een veel minder strenge grenscontrole waar ik mij op voorbereid had door blogs van andere Iran reizigers, kwam ik aan in Iran. Eerste Armenië uit waar de tassen MRI uit stond en nog even wachten was voordat een serieus kijkende man rustig de bladzijdes van me paspoort doorbladerde en elke stempel in acht nam. Vervolgens de 'goodbye Armenië' stempel erin zette en me de deur wees. Van hier was het +- 10 minuten lopen door niemandsland tussen het reusachtige bergenlandschap om me heen. Over de brug, wat als officiële grens voelde, nog een paspoort controle. Na een check en zeggen dat ik uit Nederland kwam met de rede 'Tourism' gaf hij met een glimlach mijn paspoort terug met het woord 'Enjoy!'. Nu nog het laatste stukje lopen naar de laatste paspoort check wat hetzelfde verliep als hoe eerste check gedaan was maar nu met de lang verlangde Approved stempel en konden we de tassen door de laatste scan halen. Naast deze scan zat een man aan een groot cedar-houten bureau met naast hem een Iraans vlaggetje in een gezaghebbend zwart pak en glimmende pen in zijn hand. Na de nota kijkende man al eerder gezien te hebben leek hij de man die de laatste touwtjes in handen had en die verantwoordelijkheid kon ik van zijn gezicht aflezen. Ik stelde me zo voor dat hij de man was die bij ongegronde twijfel ons toch nog met een simpel vinger gebaar terug naar Armenië' kon sturen. Bij het voorbij lopen en zoekend naar oogcontact met deze man omdat ik niet zeker wist of er nog wat van mij verwacht werd of ik mijn paspoort nog een keer moest laten zien kreeg hij ineens een glimlach op zijn gezicht en zei "welcome in Iran!" . Dat was dan wellicht zijn taak in het hele traject en dat leek me tevens ook de leukste. Alleen de confetti ontbrak nog en de juigende mensen die ons verwelkomde. Met een lach bedankte ik hem en daar stonden we dan in Iran en klaar voor het wel bekende riedeltje waar we ondertussen steeds behendiger in werden. Exchange office, nieuwe valuta checken, vervoer zoeken naar slaapplek, inchecken, biertje... Ofja in dit geval dus geen bier maar een heerlijke tropische ranja uit een biervormig flesje met rietje en dat voldeed uiterst goed :)