Dubai!

Na de reis vanuit hormuz de boot naar bandar abbas en na lang wachten de boot naar de overkant van de perzische zee staan we dan uiteindelijk in de verenigde emiraten in het plaatsje Sharjaj. Deze plaats is gelegen naast, jawel, Dubai! De stad waar alles mogelijk is, las vegas van het midden oosten zonder de casinos en waar een kwart van alle hijskranen van de wereld hun werk doen en dat zie je er wel vanaf en voor ons het geluk dat we hier enkele nachtjes kunnen verblijven bij een broer van een oud collega. Na het vragen en uitzoeken hoe we op locatie kunnen komen zien we de pracht en praal van Dubai. Deze multiculturele stad gevuld met wijken met miljarden-projecten en waarbij de dikke bolides ons voorbij rijden nadat we in de bus hebben plaats genomen. Wat een groot contrast met Iran en ook al worden we minder gastvrij ontvangen omdat ze hier toeristen in overvloed krijgen, heeft Dubai voor ons een extra pluspunt aangezien hier ook vrouwen zonder hoofdoeken met korte rokjes in het straatbeeld zijn toegestaan. Dit maakte het uitzicht nog vele male mooier dan het al was. Wat een groot contrast met Iran en al is het gras altijd groener aan de overkant voelde dat ik me nu wel even aan de groenste kant bevond.

Na het uitzitten van de bus en het laatste stuk met een taxi kwamen we dan uiteindelijk na 26 uur reistijd aan bij Tim, Oylum en hun kleine energieke zoontje david. Onder het genot van ons eerste biertje na een maand droog te staan en korte kennismaking om vervolgens op het strand met zonsondergang na te genieten van het leven op Dubai. Dit al met het 7 sterren hotel 'burj al arab' als silhouet een stuk van ons vandaan zichtbaar in de achtergrond.

De volgende dag hadden we nog niet precies een idee waar we naartoe wouden, althans, had ik, want aangezien het niet de eerste keer van Stefan is hier was het plan snel opgezet. Metro naar dubai mall, dubai museum en de Gold zhouk en op de terugweg een kijkje in de marina haven.

De volgende dag wou ik de burj khalifa in. De hoogste toren van de wereld en na een lange wachtrij kon ik eindelijk plaats nemen in de lift. In de 60 seconden dat we naar boven werden geschoten naar de 124e verdieping werd er een epische prestige projectie in de lift afgespeeld met daarin veel lovende woorden waar de mankind van the middle east toe in staat is om te bouwen en geen een bouw project te gek blijkt te zijn. Na deze 60 seconden gevuld met vele 'oews' en 'aws' gingen de deuren open en sta je daar met een wijd uitzicht op Dubai, realiserend dat dit in 1990 nog vrijwel woestijn was en kon ik ze geen ongelijk geven wat ik had gezien in de lift. Na een rondje te hebben gelopen alle hoeken van het ronde gebouw en de mini autotjes op het uitgedachte wegen netwerk te hebben gezien weer terug naar de begane grond.

Het volgende doel was de skyline van dubai te zien. Nog niet precies een idee of dat ging lukken maar al wel een locatie waar we de vorige dag iets hadden gezien waar ik het wou proberen. Na weer een stuk in de onbemande skytrain te hebben afgelegd en een taxi bootje kwam ik aan bij een bali waar ik te horen kreeg dat ik nog 4 uur kon wachten op de eerst volgende tocht. Dat was wat te veel en aangezien ik die omgeving al kende gevraagd naar een alternatief en mij een richting toegewezen kreeg waar ik naartoe kon. Dit om mij te helpen of van me af te komen. In beide gevallen een rede om die kant op te gaan voor een kijkje. Na een stuk gelopen langs het water uiteindelijk een andere boot gevonden die alleen ging varen bij een animo van minimaal 6 mensen waarbij ik de eerste was. Wel zou die boot over een half uur vertrekken en moest ik nog even wachten en hopend op andere skyline-geintereseerden. Na dit half uur stond er een man bij de bali die met zijn gezin ook mee wou en er nog maar met deze 4 mensen erbij, 1 persoon tekort kwam. Na een tijdje gepraat te hebben voor een oplossing bood de man aan een extra ticket op rekening te nemen om de boot te laten varen. Dit leek mij ook het beste idee en stond ik nog geen minuut later met dit gezin op de boot. Helaas bleek ondertussen dat het weer er niet veel beter op was geworden en de gebouwen verwenen in de mistige lucht. Na een rondje weer terug te zijn aangekomen niet veel meer gedaan die dag en een plannetje gemaakt voor de volgende dag.

Deze dag was het plan om de moskee in abi dhabi te gaan bezoeken. Aangezien het ov duurder bleek te zijn dan een dagje auto huren was die keuze snel gemaakt en reden we in een gehuurde chevrolet spark tussen de dubaise bolides. De enige verkeers regel die ons getipt was waar we extra rekening mee moesten houden was om alle autos met een nummbord dat begon met een A voorang te geven of met iets anders cools erin zoals 007. Dit omdat hier grote bedragen voor betaald waren op numberbord veilingen en daar mensen in zaten waar je beter niet met een schade formulier moest aankomen zetten om je gelijk te krijgen.

Na het aankomen bij het zheik zahed moskee bleek een korte broek niet toegestaan te zijn en werden we in een wit gewaad gehezen. De wel bekende traditionele dishdash waar we al vele in de VAE in hebben zien rondlopen. Na een rondje en onze stapjes op het grootste tapijt van de wereld gezet te hebben weer in de auto te zijn gekropen door naar een auto museum van een sjeik met een uit de hand gelopen hobby. Helaas was deze gesloten en nog meer helaas dat achter deze gesloten poort ook de tank gelegenheid stond en we op deze weg, omgeven door woestijn, het brandstofpijl behoorlijk kritiek was en de terug weg een stuk spannender maakte.

Uiteindelijk toch weer terug aangekomen de laatste puntjes op de i gezet om onze weg uit dubai te vervolgen de volgende dag. Aangezien de prijzen van Oman erg hoog lagen en bijna geen ov bestaat en dus alles met dure taxis moet worden afgelegd en daarbij ook vernomen dat de hoofdstad mascut in 1 dag te zien was, besloten om hier niet onnodig tijd te doorbrengen. Al was nu ook het pijnlijke/euforische moment aangebroken om onze eerste vliegticket te boeken dat helaas onze km streak over land zou beeindigen.