Georgië
18 maart 2017
Georgie, een land dat ik niet vaak in het lijstje ben tegen gekomen waar mensen geweest waren. Dat kan natuurlijk een reden hebben. Dat het er onveilig is, totaal niks te beleven of niet te bereizen is. Na wat research bleek het wel degelijk veilig te zijn en het stuk wat wij wouden bereizen te doen is om uiteindelijk Armenië binnen te komen en nu konden we gaan ervaren of er daadwerkelijk wat te beleven was. Bij de grens overgang, wat we te voet overbrugte, viel direct het georgische schrift op. Een schrift met letters in vormen van vele sierlijke krullen en rondjes waar ik niks van begreep. Ook de taal zelf bleek niet gemakkelijk na te praten zijn. Veel kleine nuances waardoor een voor mij hetzelfde klinkende woord ineens een andere betekenis blijkt te hebben. Kortom, een nieuw land met een eigen verhaal en een nieuw avontuur tegemoet. Wat al meteen goed begon toen we de grens over waren en ons op Georgisch grondgebied bevonden.
Na onze laatste Turkse liras om gewisseld te hebben naar Georgische laris zijn we tussen de minivans opzoek gegaan naar eentje richting Batumi. Een taxi chauffeur bood het aan voor 20 laries maar nog geen 2 meter ernaast stond een minivan die ons voor 1 lari wou brengen. 1 lari is +- 0.30 cent dus dat was de eerste kostenpost. Het enige verschil was wel dat wij moesten wachten totdat het busje vol zat om te kunnen vertrekken. We namen plaats en langzaam liep het busje vol met mensen die geen woord Engels spraken. Toen het busje bijna vol zat kwam er een jong meisje de minivan ingelopen en ging iedereen langs en zei iets in het Georgisch dat ik niet kon begrijpen. Aangezien iedereen haar wat geld gaf ging ik er blind vanuit dat zij in charge was van de ticket-kosten en gaf haar zonder twijfel een briefje van 10 omdat ik niet kleiner had. Nadat ze haar geld naar binnen had geharkt stapte ze uit en huppelde ze naar buiten en zagen we haar niet veel later een stuk verder wellicht haar broertje informeren dat ze twee gulle toeristen had gevonden die haar wel 10 lari hadden gegeven. Dit waren dus duidelijk niet de minivan kosten maar een arm meisje wat ik een dag van haar leven hadden bezorgd. Ik hoop dat ze die avond lekker warm heeft kunnen slapen. Helaas hebben de 10 opvolgende minuten het broertje van haar aan de been van Stefan gehangen met Georgisch gekerm. Gelukkig vertrokken we niet snel daarna maar had de hele minivan ondertussen wel door dat wij het niet goed begrepen hadden wat aan de reacties te merken was en als erg grappig werd ervaren. De kosten van de minivan die werden pas betaald bij aankomst.
Bij aankomst in Batumi was het een korte overstap en de minivan richting Tblisi snel gevonden. Helaas met nog minder dan weinig beenruimte een reis tegemoet gaan van 6 uur namen we plaats. Maar aangezien deze rit wel overdag was een prachtig gebied gezien en meteen kennis gemaakt met het chaos in het verkeer. Auto's zonder bumpers was geen uitzondering waarvan bij sommige de koplampen zelfs ontbraken. Door de vele import van auto's in dit land zaten de sturen links als rechts verdeeld en langs de weg grazende koeien en overstekende mensen, die vol vertouwen hun leven riskeerde was geen uitzondering. Hoge groene bergen gevuld met vervallen huizen. Gebouwen die na renovatie na renovatie toch in de vergetelheid zijn geraakt en afgeschreven auto's gestald in over begroeide tuinen. Raar om dit mooi te vinden terwijl ik me ook realiseerde hoeveel leed er wellicht achter zat. Half wegdromend naar buiten starend kwam ik geleidelijk dichterbij Tbilisi met hier en daar een uitwijk op de weg door een gat in de weg of stuiter bij het te laat zien van een gat.
Aangekomen in station Tbilisi in de avond een taxi gepakt richting ons hostel. Door het adres opgeschreven te hebben op een papiertje bleek uiteindelijk het toch duidelijker de vreemde straat naam uit te spreken ipv met ons niet georgische schrift. Na een klein tijdje rijdend hopend op een juiste aankomst door de avond spits roken we dat de buurt bbq al voor ons was aangezet maar werd deze geur steeds heftiger naarmate we dichterbij kwamen. Tot we vlak voor ons hostel waren aangekomen inzagen dat het geen buurt bbq was maar ons hostel in brand stond met vlammen die hoog boven het dak uitkwamen. De taxi chauffeur nog zoekend naar het juiste adres maar wij al het hostel naambordje hadden gespot aan het brandende pand hem proberen duidelijk te maken dat we door konden rijden naar een veilige plek. Nadat we na enig proberen niet duidelijk konden maken dat we opzoek wouden naar een ander hostel zijn we niet veel verder eruit gestapt en door de mensen menigte een andere taxi kunnen vinden die ons naar een ander hostel heeft gebracht. Daar wat later in de avond aangekomen in het hostel ons genesteld te hebben opzoek naar een georgisch eettentje. Wat dat precies inhield dat wisten we zelf ook nog niet.
De volgende dag wakker wordend stond er weer een leuke dag ons op te wachten. Smiddags een tour door de stad bijgewoond om beetje een idee te krijgen wat er zoal speelde in deze stad en savonds naar een techno feest dat plaats zou vinden onder een arena in de tent genaamd Bassani met DJ Nobu achter de draaitafel die ik nog niet eerder had gehoord. Underground gehalte in mijn beleving op en top met een erg goede sfeer.
Die dag daarna een volledge balansdag gehad en daarna alweer de laatste dag Georgië. Het plan was eigenlijk om een klooster op de grens van azerbadjan te bezoeken maar helaas was deze niet beschikbaar die dag. Wel een andere tour waarbij je een oude stad van 200 BC ging bezoeken in de buurt van Gori. Een stad uit grotten met een adembenemend uitzicht op ruïnes en vlaktes met rivieren. Later de stad Gori zelf ingegaan wat ook de geboortestad van Stalin is, Ook in het Stalin museum ons rondje gedaan en daarna weer terug naar Tblisi om de nachttrein richting Yerevan te pakken. Op naar het volgende land.
Al met al heeft Tbilisi me erg positief verrast. Ik had weinig verwachtingen mede door het gebrek aan voorbereiding voor deze stad maar met de vriendelijke mensen, het charme van de chaos in het verkeer, wat minder chaos was als in 1e instantie leek, als ik de jongen van het hostel moet geloven die een auto had gehuurd.
Na onze laatste Turkse liras om gewisseld te hebben naar Georgische laris zijn we tussen de minivans opzoek gegaan naar eentje richting Batumi. Een taxi chauffeur bood het aan voor 20 laries maar nog geen 2 meter ernaast stond een minivan die ons voor 1 lari wou brengen. 1 lari is +- 0.30 cent dus dat was de eerste kostenpost. Het enige verschil was wel dat wij moesten wachten totdat het busje vol zat om te kunnen vertrekken. We namen plaats en langzaam liep het busje vol met mensen die geen woord Engels spraken. Toen het busje bijna vol zat kwam er een jong meisje de minivan ingelopen en ging iedereen langs en zei iets in het Georgisch dat ik niet kon begrijpen. Aangezien iedereen haar wat geld gaf ging ik er blind vanuit dat zij in charge was van de ticket-kosten en gaf haar zonder twijfel een briefje van 10 omdat ik niet kleiner had. Nadat ze haar geld naar binnen had geharkt stapte ze uit en huppelde ze naar buiten en zagen we haar niet veel later een stuk verder wellicht haar broertje informeren dat ze twee gulle toeristen had gevonden die haar wel 10 lari hadden gegeven. Dit waren dus duidelijk niet de minivan kosten maar een arm meisje wat ik een dag van haar leven hadden bezorgd. Ik hoop dat ze die avond lekker warm heeft kunnen slapen. Helaas hebben de 10 opvolgende minuten het broertje van haar aan de been van Stefan gehangen met Georgisch gekerm. Gelukkig vertrokken we niet snel daarna maar had de hele minivan ondertussen wel door dat wij het niet goed begrepen hadden wat aan de reacties te merken was en als erg grappig werd ervaren. De kosten van de minivan die werden pas betaald bij aankomst.
Bij aankomst in Batumi was het een korte overstap en de minivan richting Tblisi snel gevonden. Helaas met nog minder dan weinig beenruimte een reis tegemoet gaan van 6 uur namen we plaats. Maar aangezien deze rit wel overdag was een prachtig gebied gezien en meteen kennis gemaakt met het chaos in het verkeer. Auto's zonder bumpers was geen uitzondering waarvan bij sommige de koplampen zelfs ontbraken. Door de vele import van auto's in dit land zaten de sturen links als rechts verdeeld en langs de weg grazende koeien en overstekende mensen, die vol vertouwen hun leven riskeerde was geen uitzondering. Hoge groene bergen gevuld met vervallen huizen. Gebouwen die na renovatie na renovatie toch in de vergetelheid zijn geraakt en afgeschreven auto's gestald in over begroeide tuinen. Raar om dit mooi te vinden terwijl ik me ook realiseerde hoeveel leed er wellicht achter zat. Half wegdromend naar buiten starend kwam ik geleidelijk dichterbij Tbilisi met hier en daar een uitwijk op de weg door een gat in de weg of stuiter bij het te laat zien van een gat.
Aangekomen in station Tbilisi in de avond een taxi gepakt richting ons hostel. Door het adres opgeschreven te hebben op een papiertje bleek uiteindelijk het toch duidelijker de vreemde straat naam uit te spreken ipv met ons niet georgische schrift. Na een klein tijdje rijdend hopend op een juiste aankomst door de avond spits roken we dat de buurt bbq al voor ons was aangezet maar werd deze geur steeds heftiger naarmate we dichterbij kwamen. Tot we vlak voor ons hostel waren aangekomen inzagen dat het geen buurt bbq was maar ons hostel in brand stond met vlammen die hoog boven het dak uitkwamen. De taxi chauffeur nog zoekend naar het juiste adres maar wij al het hostel naambordje hadden gespot aan het brandende pand hem proberen duidelijk te maken dat we door konden rijden naar een veilige plek. Nadat we na enig proberen niet duidelijk konden maken dat we opzoek wouden naar een ander hostel zijn we niet veel verder eruit gestapt en door de mensen menigte een andere taxi kunnen vinden die ons naar een ander hostel heeft gebracht. Daar wat later in de avond aangekomen in het hostel ons genesteld te hebben opzoek naar een georgisch eettentje. Wat dat precies inhield dat wisten we zelf ook nog niet.
De volgende dag wakker wordend stond er weer een leuke dag ons op te wachten. Smiddags een tour door de stad bijgewoond om beetje een idee te krijgen wat er zoal speelde in deze stad en savonds naar een techno feest dat plaats zou vinden onder een arena in de tent genaamd Bassani met DJ Nobu achter de draaitafel die ik nog niet eerder had gehoord. Underground gehalte in mijn beleving op en top met een erg goede sfeer.
Die dag daarna een volledge balansdag gehad en daarna alweer de laatste dag Georgië. Het plan was eigenlijk om een klooster op de grens van azerbadjan te bezoeken maar helaas was deze niet beschikbaar die dag. Wel een andere tour waarbij je een oude stad van 200 BC ging bezoeken in de buurt van Gori. Een stad uit grotten met een adembenemend uitzicht op ruïnes en vlaktes met rivieren. Later de stad Gori zelf ingegaan wat ook de geboortestad van Stalin is, Ook in het Stalin museum ons rondje gedaan en daarna weer terug naar Tblisi om de nachttrein richting Yerevan te pakken. Op naar het volgende land.
Al met al heeft Tbilisi me erg positief verrast. Ik had weinig verwachtingen mede door het gebrek aan voorbereiding voor deze stad maar met de vriendelijke mensen, het charme van de chaos in het verkeer, wat minder chaos was als in 1e instantie leek, als ik de jongen van het hostel moet geloven die een auto had gehuurd.
Wel aardig hoog reistempo :)
Maar enjoy !
Groeten,
Ferdinand